Benjamin Vandewalle breekt in op de dagelijkse choreografie van de publieke ruimte, door dans- en muziekimprovisatie binnen te brengen in het treinstation. Gedurende vijf dagen, tijdens de spits, brengen vier dansers en een muzikant een geïmproviseerde interventie die de alledaagse routine van pendelaars en dagjestoeristen 'hackt'. 

De durationele aanwezigheid van de performances doet het dagelijkse leven ontsporen. Treinen worden gigantische camera's die traag voorbij het station bewegen. De stroom van mensen die de trein op- en afstappen en de reizigers die wachten op het perron, worden deel van een geïmproviseerde choreografie die de vaak onopgemerkte, dagelijkse choreografieën zichtbaar maakt.