Pearls is het laatste luik van de trilogie Cosmological Gangbang. Joshua Serafin, Lukresia Quismundo, Bunny Cadag, alle drie Filipijnse vrouwen in verschillende stadia van hun trans-zijn, creëren in deze voorstelling hedendaagse rituelen voor queer lichamen.

In Pearls willen de drie performers zichzelf dekoloniseren, en de heteronormatieve culturele en historische ideologieën en iconografieën van hun moederland bevragen. Die structuren en ideeën werden door het Westen geïmplementeerd in de Filipijnen, net als in andere gekoloniseerde naties. In de prekoloniale Filipijnen was het denken over identiteit veel meer fluïde en non-binair. Om die reden grijpt Joshua terug naar de spirituele achtergronden van de Filipijnse samenleving, en naar een prekoloniaal denken over gender. Het doel is om die lokale kennis en ervaringen te vertalen naar een globale context, en om met die blik op de geschiedenis een speculatieve, alternatieve toekomst te verbeelden. Het resultaat is een nieuwe sociale verbeelding, en een daad van emancipatie voor het globale Zuiden en bruine lichamen.

De Filipijnen worden de "Parel van de Oostzee" genoemd, een term die voor het eerst in 1751 werd gebruikt door de Spaanse missionaris Juan J. Delgado. De term "pearls” (parels) is dus een verwijzing naar het moederland van de drie performers, maar ook naar de oriëntalistische terminologie die werd gebruikt om dat land aan te duiden. Pearls wil een genezingsritueel zijn, maar om te helen moeten de performers eerst alle pijn en trauma's erkennen die ze meedragen: hun verhalen delen als queer, trans mensen met bruine lichamen. Die zeer pijnlijke en donkere verhalen, vormen ze om tot iets moois. Parels worden gevormd door kleine, schurende deeltjes die hun weg vinden in het lichaam van schelpdieren. Als verdedigingsmechanisme bedekken deze soorten de deeltjes met laag na laag van een blinkende deklaag – tot een parel ontstaat.